DeÄŸirmen
Bilmezdim her geçen gün yükümün ağırlaÅŸacağını meÄŸer daha da zorlaşınca sitemin daha fazla oluyormuÅŸ. Sinirden battaniyenin altında titrerken farkına vardım büyüdüğümün tam artık nefes alıyorum rahatladım iyileÅŸtim diyorum elektrik’i kesiyorlar ve makine duruyor.tam her ÅŸeyin toz pembe gözüktüğü zaman dilimindeyim.ama kimimiz o zaman diliminde her zorluÄŸa göğüs geriyor.kimimizde çıkartabildiÄŸi kadar çıkartıyor hayatin tadını insan çıldırıyor kıskanıyor haliyle mümkün deÄŸil çünkü kıskanmamak çıldırmamak.
çok yazmak istemiyorum çünkü  her cümlenin içindeki her bir kelimede saklı o sitemler,ve boğaza takılıp kalıyor,düğümleniyor içine atıyorsun ve ağlayamıyorsun bazen nefes alamaz hale geliyorsun.
Böyle hani duvara anlatırsın ya bağırırsın kızarsın hırsını öyle çıkarırsın  ama ben o duvar değilim,ben zamanla tükenip gidiyorum bir hiçliğin ortasında .Tıpkı bir buğday değirmeni gibi hayatim hep bir şeyler için çabalıyorum,hep tekrarlıyorum. loş bir ışıkta yalnızım mavi masmavi bir ışık ortasında yüzmekteyim.
tesekkur ederim