Ne Vakit Düşünsem Seni
Ne Vakit Düşünsem Seni
Küçük bir kız çocuğu iner sokaklara
Yağmurlara karışır, topraklara karışır, rüzgarlarla yarışır
Bitiriverir tüm masalları tok bir sesle.
Ne vakit düşünsen seni
Delice bir müzik tutar ruhumu,
Kanatlarımı açarak süzülürüm yalın bir dansın içine
Ayaklarımı kanatırcasına, deliler gibi divaneler giibi vururum sensizliği.
Masallardan çıkarak gelir zümrüd-ü ankâlar
Seyyah oluveririm sokaklarına Babil’in, Tahran’ın, Şam’ın.
Değdiğim her toprağın aşkını yazarım
Sevgililer el ele tutuşarak geçerler gönlümün gözünden.
Yaşadıklarına, yaşayamadıklarına, acılarına, çaresizce birbirlerine kanat çırpışlarına göz kırparım.
Ne vakit düşünsem seni
Tarih kokan bir duvar oluverir yüreğim
Ellerimi gezdiririm taşlarında
Üzerlerine sinen tüm yaşanmışlık, sızlatır içimi
Farça şiirler, nağmeler sarar ruhumu, aşk şarabından mest olurum.
Yine, yeniden revan olurum kapısı bulunmaz, kilidi açılmaz, sesi duyulmaz şehirlerin yoluna!
Ne vakit düşünsem seni
Bir seyrüsefer düşer canıma
Uzun, sulak, ıssız dehlizlere düşerim
Görünmez bir elin rahmet izine düşerim
Düşerim!
Fazile Aşar AYDINALP
Güzel olmuş tebrikler 😊
Çok güzel bir şiir
👍👏