Yaralı Kalbin Ağrısı

Yaralı Kalbin Ağrısı 29

Hayat neden bu kadar zalimdi. Tek amaç mutlu olmakken bu acı neyin nesiydi? Çok yorulduk. Bırak bizi artık ey zalim kader. Hiç uslanmaz mısın? Bu kadar dert tasa yetmez mi sandın? Duysun bu zalim hayat biz yorulduk artık. Sabrımızın sonu selamet değil felaket oldu. Mutlu musun şimdi?

Rabia sıkılmıştı bu acılardan. Eve gitti. Hemen binanın üst katına çıktı. Artık ölmek istiyordu. Ellerini semaya açtı. Öylece ağlıyor ve dua ediyordu.

-Allah’ım affet beni. Çok yoruldum. Artık yaşayacak halim kalmadı. Rabia kendini aşağı bıraktı.

Allah bu isyanı affeder miydi. Bu kadar kolay mıydı bırakıp gitmek? Her şey acı veriyordu. Bir sonbahar gibiydi hayat. Aslında yaprak ağaçtan sıkılmıştı. Bahaneydi sonbahar. Elveda edip gitmiş miydi Rabia? Ey zifiri karanlık yüreğim…

Neden güvendim şu zalim insanlara? Biliyorum kolay değil yaşamak ama neden isyan eder oldun kaderine? Bu kadar basit mi? Affedilir miydi bu yaptığın?

Yusuf her yerde ablasını arıyordu.

-Abla neredesin? Yemek yiyeceğiz hadi gel artık.

Ses yoktu. Bir sükunet kaplamıştı gökyüzünü. Sonsuza kadar kalacakmış gibiydi bu sessizlik. Yapılan hatalar affedilir gibi değildi.  Hayır hiçbir şey bitmemişti. Rabia ölmemişti. Komşunun balkonuna düşmüştü. Ağlamaya başladı. Bağırmaya başladı.

-Affet beni Allah’ ım.

Hemen secdeye kapandı. Eve gitti. Kuran okumaya başladı. Yaptığı ihaneti kimseye anlatamadı. Ağlayarak kuran okuyordu. Susup uyumaya gitti. Rüyasında annesini ve babasını gördü. Annesi öylece soruyordu:

-Bu gidiş nereye?

Aynı soruyu babasına sordu. Rabia uyandığında terlemişti. Korkuyla uyandı. Hemen namaza durdu. Hıçkıra hıçkıra namaz kıldı sonra bir daha uyudu.

Sahi biz Rabbimize neden ihanet ettik? Yazıklar olsun bizlere. Bu yaptığımız affedilir miydi? Bu nasıl bir ihanettir. Allah’im affet bizleri. Gece yüzünü örtmüş öylece yağmuru üstümüze atıyordu. Kahrolası insanlık neden bu kadar cahil? Rabbimiz tıpkı bir gece gibi günahlarımızı  örtüyor. Şimdi bir çığlık koparıyor yüreğimiz bu gidiş nereye? Fani dünyanın bir piyonu olmuşuz haberimiz yok. Affet bizi Yarab. Şimdi şah olma vakti geldi. En güçlü olma sırası bizde.

Urfa Roman Yazarı

Zeynep DOĞAN

Musul dan Mektup Var